شکنجه آب مشهور به شکنجه آب چینی، احتمالا یکی از قدیمی‌ترین روش‌های شکنجه باشد که ریشه‌ی آن به آسیا برمی‌گردد. شکنجه آب به مرور جای خود را به اشکال ظالمانه‌تری داد. با سایت ماورائی همراه باشید.
انسان‌ها از سپیده‌دم تاریخ بشر تاکنون رنج و عذاب‌های بی‌انتهایی را به یکدیگر تحمیل کردند. هیچ‌چیز در طول تاریخ به اندازه روش‌های شکنجه نمایانگر شررات و حس دگرآزاری ما انسان‌ها نیست. هر چند ممکن است شکنجه با آب به اندازه آلت‌های شکنجه‌ای مانند گاو برنزی یا دوشیزه آهنین (آیرن مدین) ترسناک نباشد، ولی تاریخ چیز دیگری می‌گوید.
در قرون وسطی معمولا از تیغه‌های بسیار تیز و برّنده، طناب یا سایر آلت‌های شکنجه تیز دیگر برای اعتراف گرفتن از اسرا و زندانیان استفاده می‌کردند، ولی شکنجه آب موذیانه‌تر بود. در این روش شکنجه فرد را در جایی محکم می‌بستند تا امکان تکان خوردن نداشته باشد. سپس چکه‌های آب سرد را روی صورت، پیشانی یا پوست سر او می‌چکاندند. قطره قطره پاشیدن آب روی فرد اثر هولناکی داشت و به مرور فرد در انتظار چکه‌های بعدی دچار اضطراب زیادی می‌شد
نقاشی مربوط به سوئد در سال ۱۶۷۴ که اجرای شکنجه با آب را به تصویر کشیده است
با وجود سابقه طولانی، روش‌های شکنجه پیشرفته دیگری مانند القای حس غرق شدن یا غرق مصنوعی، شکنجه آب چینی را کاملا به حاشیه بردند. هر چند در تاریخ شواهد کمی وجود دارد که به اجرای واقعی این شکنجه اشاره کرده باشند، ولی شکنجه با آب سابقه طولانی و مجذوب‌کننده‌ای دارد.
تاریخچه شکنجه آب در چین
هیچ سابقه تاریخی از وجود شکنجه‌ای به این نام در کشور چین وجود ندارد. در واقع، اولین بار در قرن پانزدهم یا اوایل قرن شانزدهم بود که یک فرد ایتالیایی به نام هیپولیتوس دِ مارسیلیس از این روش شکنجه صحبت کرد. این مرد بولونیایی که وکیل موفقی هم بود، حالا نه به دلیل سابقه درخشان خود در وکالت که به دلیل اینکه اولین بار صحبت از شکنجه آب چینی کرد شهرت دارد.
افسانه‌ها و داستان‌های مختلف حاکی از آن است که د مارسیلیس پس از دیدن اثر چکه‌های آب مداوم روی سنگ و فرسایش آن به فکر اختراع این روش شکنجه افتاد. او خیلی زود تصمیم گرفت این روش را روی انسان امتحان کند.
ظاهرا شکنجه با آب د مارسیلیس از آن زمان به بعد، مدام به کار می‌رفت؛ چرا که شواهدی از استفاده از حتی تا قرن نوزدهم هم در دست است. در واقع تا اواسط قرن نوزدهم در آسایشگاه‌های روانی فرانسه و آلمان از این روش برای درمان بیماران روانی استفاده می‌کردند. در آن زمان، باور عمده بر این بود که دیوانگی علت جسمانی دارد و شکنجه با آب می‌تواند باعث رهایی بیماران از رنج و عذاب روانی شود.
فرار از سلول آب از زمان نمایش حیرت‌آور هری هودینی به یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های شعبده‌بازان تبدیل شده است
توضیح پزشکان آن دوران این بود که تجمع خون در سر موجب دیوانگی می‌شود. بنابراین، دستگاه‌های مخصوص برای چکاندن آب روی بخش‌هایی که دچار انباشت خون شده بودند به کار می‌رفتند. قبل از اینکه روی بیماران آب سرد بریزند آن‌ها را محکم می‌بستند و معمولا از چشم‌بند هم استفاده می‌کردند. پزشکان برای درمان سردرد و بی‌خوابی هم از این روش استفاده می‌کردند، هرچند چندان توفیقی در درمان بیماران نمی‌یافتند.
مشخص نیست از چه زمانی اصطلاح شکنجه آب چینی به کار رفت، اما این اصطلاح برای اولین بار در سال ۱۸۹۲ وارد فرهنگ شد. در این سال داستان کوتاهی با نام «سازشگر» در نشریه ادبی اُورلند به چاپ رسید که در آن از این روش شکنجه صحبت شده بود. نهایتا این هَری هودینی بود که شکنجه آب چینی را به شهرت رساند. این شعبده‌باز مشهور در سال ۱۹۱۱ مخزنی پر از آب در انگلستان ساخت که خود به آن سلول شکنجه آب چینی می‌گفت. در برنامه‌های هودینی، هر دو دست او را به وسیله دست‌بند یا غل‌وزنجیر می‌بستند و او را سرو ته در مخزن آب شیشه‌ای می‌انداختند. هودینی هم که به فرارهای حیرت‌آورش مشهور بود، به طرز معجزه‌آسایی از درون دستگاه شکنجه خود فرار می‌کرد. او این ترفند شعبده‌بازی را برای اولین در ۲۱ سپتامبر ۱۹۱۲ در برلین در مقابل تماشاگران اجرا کرد.
سایر روش‌های شکنجه با آب در تاریخ
پس از اینکه هری هودینی توانست با این شیرین‌کاری خود تماشاگران را در آلمان به وجد بیاورد، داستان‌های شجاعت او در سراسر اروپا پخش شد و به این ترتیب، نام این شکنجه هم در سراسر اروپا و سپس جهان طنین‌انداز شد. در همین حال، شکنجه واقعی با آب به موازات شعبده‌بازی‌های هودینی و دیگران به عنوان یک جنایت جنگی در قرن بیستم همچنان رواج داشت. شکنجه با آب حتی تا اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست‌ویکم هم از مد نیفتاد.
برخی عقیده دارند چکاندن نامنظم قطرات آب باعث دیوانگی فرد می‌شود
روش پرکاربرد شکنجه با آب، القای حس غرق شدن است که پس از حملات ۱۱ سپتامبر مدت‌ها به عنوان روشی برای بازجویی از زندانیان در گوانتانامو و سپس جنگ علیه تروریسم در افغانستان و عراق به کار رفت. نیروهای آمریکایی که جنبش استقلال فیلیپین را را در اوایل قرن بیستم سرکوب کردند، از این روش استفاده کرده بودند. سپس هم سربازان آمریکایی و هم ویت‌کنگ‌ها در جنگ ویتنام از این شکنجه استفاده کردند.
با افشای بدرفتاری‌هایی که با اسرا در گوانتانامو و زندان‌های مشابهی مانند ابوغریب می‌شد، القای حس غرق شدن به شدت بدنام شد. اگر کنوانسیون ژنو واقعا ضمانت اجرایی داشت، قطعا این قبیل شکنجه‌ها باید در زمره جنایات جنگی دسته‌بندی می‌شدند. البته که در نهایت اتفاق خاصی نیفتاد.
شکنجه آب چطور کار می‌کند؟
برنامه تلویزیونی افسانه‌زدایان (MythBusters) از شبکه دیسکاوری پس از افشاگری‌های گسترده از شکنجه زندانیان توسط نیروهای آمریکایی و بحث‌های بی‌پایان در این مورد، تصمیم گرفت در یک قسمت به شکنجه با آب بپردازد. آدام سویج، مجری و سازنده این برنامه تلویزیونی محبوب نهایتا با اطمینان نتیجه‌گیری کرد که شکنجه با آب در اعتراف گرفتن از زندانیان موثر است. با این حال، او عقیده داشت نه خود آب بلکه نحوه مهار زدن و خواباندن فرد باعث درهم شکستن زندانیان می‌شود.
سربازان آمریکایی در حال شکنجه القای حس غرق شدن یک اسیر جنگی در ویتنام، سال ۱۹۶۸
سویج بعدا در سریال اینترنتی خود، میدان ذهن (Mind Field ) فاش کرد، پس از پخش آن قسمت از برنامه افسانه‌زدایان، شخصی به او ایمیل زده بود تا تجربه‌ی خودش را از این روش شکنجه با او در میان بگذارد. این فرد عقیده داشت که تصادفی کردن زمان‌های چکیدن آب فوق‌العاده اثرگذار است. این فرد ادعا می‌کرد، چکاندن آب به طور منظم آرام‌بخش است، اما وقتی قطرات آب کاملا تصادفی چکانده شود، فرد را دیوانه می‌کند. سویج می‌گوید در بخشی از این ایمیل عجیب ادعا شده بود: «ما متوجه شدیم که می‌توانیم در عرض ۲۰ ساعت باعث فروپاشی روانی در فرد شویم.»
حال اینکه شکنجه آب چینی واقعا اختراع آسیایی‌های باستان بوده باشد یا اینکه اروپایی‌ها در قرون وسطی به آن این نام را داده باشند، مشخص نیست. ولی بعید به نظر می‌رسد، این شکنجه در قرن‌های اخیر مگر در موارد معدودی، روش محبوبی برای شکنجه بوده باشد؛ چرا که حالا القای حس غرق شدن و روش‌های وحشتناک‌تری جای آن را گرفتند.
منبع: All That’s Interesting
